Praat- en spelgroep voor kinderen van gescheiden ouders

In januari 2010, organiseert de praktijk twee KIESgroepen voor kinderen van gescheiden ouders.

Voor kinderen van 5-7 jaar en van 8-10 jaar.

KIES bestaat uit 8 bijeenkomsten, voor de ouders zijn er 2 contactmomenten met de coaches!

Aanmelden + informatie 06 48790245 , info@alleskitscounselling.nl

Informatie over KIES http://www.kiesvoorhetkind.nl/

Mediaopvoeding verkend in digitaal dossier

28 oktober 2009

Het Nederlands Jeugdinstituut heeft op zijn website een dossier gepubliceerd over mediaopvoeding. Mediaopvoeding is erop gericht de jeugd te leren media op een zelfstandige en verantwoorde manier te gebruiken. Het dossier belicht de invloed van bijvoorbeeld televisie, games en internet op de ontwikkeling van de jeugd en besteedt aandacht aan de begeleidende rol van ouders en beroepsopvoeders. Het beschrijft hulpmiddelen en initiatieven die opvoeders ondersteunen in de begeleiding, zoals internetfilters, voorlichtingspakketten en een training tot mediacoach.

Meer informatie: Dossier Mediaopvoeding
Bron: Nederlands Jeugdinstituut

Foute vrienden

Tekst: Roosmarijn Pel
J/M Pubers november 2005

Blowen, spijbelen, te laat thuiskomen: allemaal dankzij de invloed van een verkeerd vriendje. En als de ene van het podium is verdwenen, staat de volgende alweer voor de deur. Sommige pubers presteren het keer op keer de verkeerde vrienden uit te zoeken. Waarom die hang naar foute vrienden en hoe komen ze ervan af?

‘In een periode dat Sterre veel met Willemijn omgaat, verliest ze zichzelf. Ze gedraagt zich anders, spijbelt meer, blowt veel en komt altijd te laat thuis. Natuurlijk doet ze dat soort dingen in de omgang met andere vriendinnetjes ook, maar niet in zo’n extreme mate. ’
Aan het woord is Inge, moeder van Sterre (14). Sinds twee jaar is haar dochter bevriend met Willemijn (16), tegen wie ze volgens haar moeder totaal niet is opgewassen. ‘Ik kan me voorstellen dat je als veertienjarige opkijkt naar iemand die twee jaar ouder is. En natuurlijk kopieer je als puber het gedrag van vrienden die je stoer vindt, maar het moet niet zo erg worden dat je compleet verandert. Sterre wil niet meer sporten, communiceert precies zoals haar vriendin en verzet zich permanent tegen alles. Dat kan allemaal normaal pubergedrag zijn, maar als ze even niet met die meid omgaat, is ze direct aardiger en redelijker en dat is frustrerend om te zien.’

Angst
Gefrustreerd en machteloos. Zo zullen veel ouders zich voelen, als hun kind door verkeerde vrienden wordt beïnvloed. Soms kunnen ouders niet eens duiden waarom ze een vriend of vriendin als fout bestempelen, maar is het alleen een gevoel. Ze hebben het gevoel geen zicht en grip te hebben op de vriendschap. En de angst dat het écht misgaat. Want ook al blijven het de gewone puberzaken waaraan een kind zich bezondigt, maar dan in extreme mate, de angst dat je kind afglijdt, is altijd aanwezig. Als ouders bij voorbaat zouden weten dat het allemaal overgaat, dan zouden de foute vriendjes helemaal geen issue vormen. Maar helaas weet niemand dat ooit zeker. Want wat vreet een kind precies uit als het spijbelt? En wie zegt dat het alleen bij blowen blijft en het niet binnen een maand alle pillen en poeders dagelijks door mond en neus laat gaan?
De kans dat het echt misgaat, is gelukkig heel klein. Maar voorkomen dat kinderen de verkeerde kant opgaan, kan niemand. Toch hebben ouders meer invloed dan ze denken. Want al lijkt het soms anders, pubers luisteren absoluut niet alleen naar hun vrienden. Uit Amerikaans onderzoek onder elfduizend jongeren geven zij aan dat hun ouders een grote invloed hebben op de keuze van de opleiding én op de keuze van vrienden.

Provoceren
Hoe komt het dan toch dat sommige kinderen de voorkeur geven aan verkeerde vrienden?
In het geval van Sterre is het waarschijnlijk dat ze Willemijn als vriendinnetje heeft gekozen, omdat ze tegen haar opkijkt. Maar waarom voelt ze zich zo aangetrokken tot een ouder iemand? De vriendschap is immers ongelijkwaardig. Bovendien is het vreemd dat iemand van 16 het interessant vindt om zo intensief met een veertienjarige om te gaan.
Nelleke Polderman is directeur van Basic Trust, een landelijke organisatie van specialisten in opvoeding, hechting en adoptie. Zij noemt het opzoeken van foute vrienden een symptoom en geeft daarvoor twee oorzaken. Ten eerste hebben kinderen die foute vrienden opzoeken volgens haar te weinig basisvertrouwen. Ze zijn onzeker en hebben een laag zelfbeeld. Om het beeld wat op te krikken en meer status te krijgen, zoeken ze een stoere vriend of vriendin. Ten tweede noemt zij de behoefte aan identificatie. ‘Alle pubers zijn zoekende naar wie en wat ze willen zijn. Als ze iemand ontmoeten die bijvoorbeeld succesvol is bij de meiden of continu gecomplimenteerd wordt om zijn of haar kledingkeuze, dan is het prettig om je aan zo’n persoon te spiegelen. Complimenten geven immers zekerheid.’
Naast een tekort aan basisvertrouwen en de zoek naar identiteit is het volgens Polderman ook vaak een provocatie naar de ouders. ‘Jongeren willen zich losmaken en juist dingen doen waar hun ouders niet achter staan. Ze gaan op zoek naar spanning en kunnen zo de verkeerde vrienden treffen. Maar dat is niet voor iedere puber een probleem, als een kind voldoende stevigheid heeft, kan het makkelijker zichzelf blijven.’

Macht en status
Volgens Polderman past het voorbeeld van Sterre en Willemijn precies in het plaatje. ‘Door gebrek aan basisvertrouwen blijft Sterre niet bij haar eigen wensen en heeft ze behoefte aan meer status. Die krijgt ze door met een ouder meisje om te gaan. Andersom denk ik dat de vriendschap Willemijn een gevoel van macht geeft. Dat ze dat nodig heeft, komt waarschijnlijk ook voort uit onzekerheid.’

Karien is moeder van Iris (16). Iris is continu op zoek naar spanning en treft daardoor de verkeerde vrienden. ‘Ze spijbelde, pleegde diefstalletjes en kwam te laat thuis. Het was vervelend, maar ik had in eerste instantie niet door hoe ernstig het was en wilde ook niet steeds de zeurende ouder uithangen. Je weet dat dat soort gedrag erbij hoort in de puberteit. Anderhalf jaar geleden escaleerde de boel nadat haar vrienden bij ons en bij haar oppasadres een laptop hadden gestolen zonder haar medeweten. Iris vond dit ook vreselijk. Ze stapte naar het maatschappelijk werk en daar werd duidelijk dat ze een hang naar spanning heeft. Ook is geprobeerd helder te krijgen wat Iris zo interessant vindt aan die vrienden, zodat er de volgende keer eerder een lampje gaat branden. Vervolgens is ze zelfs naar een andere school gegaan om niet meer in contact te komen met haar “vrienden.”’

Behoefte aan een uitlaadklep
Iris werd zich er op een gegeven moment van bewust dat haar vrienden geen goede partij waren, ze zocht professionele hulp en ging naar een andere school. Ook zit ze nu op kickboksen en jeugdtoneel. Karien: ‘Beide dingen geven zelfvertrouwen, maken haar weerbaar. En zowel in boksen als in toneelspelen kan ze ontzettend veel energie kwijt. Pubers - zeker de pubers die op zoek zijn naar spanning -?hebben gewoon een uitlaatklep nodig. Naast de leuke dingen die ze nu doet, hebben we duidelijke afspraken gemaakt. Zo komen er geen mensen die wij niet kennen bij ons thuis als wij er niet zijn, laat ze altijd weten waar ze is en heeft ze continu haar mobiel opgeladen en aan. Op dit moment gaat het al een tijdje goed en daardoor mag ze steeds meer. Ook proberen we steeds te blijven praten. Ik denk dat wanneer de tegenstellingen te hoog oplopen en de kloof tussen ouders en kind te groot wordt, een kind als een gek naar zijn vrienden vliegt. Dan weet je helemaal niet meer wat er gebeurt.’
Maar niet iedereen heeft het inzicht en vooral de kracht om hulp te zoeken wanneer het misloopt. Zo voelt Sterre (14) volgens haar moeder Inge absoluut dat de vriendschap met haar vriendinnetje niet gelijkwaardig is, maar heeft ze de kracht nog niet om er iets aan te veranderen. Wat doe je in zo’n geval?

Zelf ontdekken
Het contact verbieden werkt niet, dat resulteert in stiekem gedoe. Kinder-psycholoog Tamar de Vos adviseert in gesprek te gaan met het kind. ‘Geef aan graag te willen weten waar je kind is en wat het doet met zijn vrienden. Doe dat op een niet-beschuldigende manier en noem je zorgen in plaats van verwijten te maken. En laat de vrienden bij je thuis komen. Daarmee geef je aan dat je je kind vertrouwt in zijn vriendenkeuze en is er tegelijkertijd beter zicht op de vriendschap. Probeer ook te ontdekken waarom deze vrienden belangrijk zijn voor het kind. Maar vertel ze nooit met wie ze wel en met wie ze niet om mogen gaan, geef ze daarin de ruimte. Het is immers leerzaam zelf te ontdekken wie oké is en wie niet. Overigens mag ongewenst gedrag - van het kind of van vrienden - natuurlijk wel afgekeurd en veroordeeld worden.’
Dat vindt Inge ook, al probeert zij zich voornamelijk te richten op het gedrag van Sterre en niet op dat van Willemijn. ‘Wij proberen Sterre bewust te maken van haar gedrag en wijzen haar daar regelmatig op. Het gedrag van Willemijn is toch de verantwoordelijkheid van haar ouders. Al vind ik wel dat wanneer het de spuigaten uitloopt, je de ouders van de vriend of vriendin best mag inlichten.’ Polderman van Basic Trust is het daarmee eens. ‘Als je het gevoel hebt dat er achter jouw rug om te veel gebeurt wat niet door de beugel kan, dan raad ik aan twijfels en zorgen te delen met de ouders van de “foute” vriend. Maar luister vooral naar je eigen kind, zorg dat hij zich gehoord voelt en kaart niet bij ieder gezellig gesprek direct weer de vervelende dingen aan. Soms moet het gewoon gezellig zijn, ook al kan dat met een puber een hele opgave zijn. Bovendien vinden de meeste pubers het stiekem fijn als ouders hen helpen en adviseren.’
Inge meent ook dat ouders hun pubers moeten helpen wanneer ze met verkeerde vrienden omgaan. ‘Kijk niet doelloos toe hoe je kind eraan onderdoor gaat. Een kind is geen volwassene. Een kind moet weerbaar worden en dat kan het niet alleen.’

Signalen
- Vrienden komen nooit bij het kind thuis, zelfs niet om hem of haar op te halen.
- Een kind praat niet over de vrienden en de activiteiten die ze samen ondernemen.
- Een ouder heeft geen idee waar zijn kind is wanneer hij/zij vrienden opzoekt.

Foute vrienden. Wat dan?
- Verbieden werkt averechts
- Probeer in gesprek te komen met het kind over de vrienden en toon interesse
- Vraag zonder een oordeel te geven wat het kind zelf van de vrienden vindt (veel kinderen vinden het gedrag van de vrienden helemaal niet zo leuk)
- Soms kunnen, door contact met andere leeftijdgenoten (sport, club et cetera), de verkeerde vrienden naar de achtergrond raken
- Leer kinderen hoe ze zich kunnen redden uit situaties waarin ze eigenlijk niet willen verkeren
- Maak duidelijk wat ongewenst gedrag is. Dit geldt voor het gedrag van de vrienden, maar zeker ook voor gedrag van het eigen kind.

Wachtlijst

De Alles Kits Counselling praktijk heeft een wachtlijst van ongeveer 2 maanden!!

Vorige week maandag is er een groepje KIES begonnen, met kinderen die op de wachtlijst stonden.

Voor meer informatie:

06 48790245

Een scheiding met kinderen op de basisschool

"Hoe ga ik om met mijn schoolgaande kinderen?"

Vaak heeft een scheiding effect op de schoolprestaties van kinderen, omdat ze in deze periode kwetsbaar en verdrietig zijn. Het is dan ook logisch dat ze moeite hebben om zich te concentreren op school.
De aard van de problemen en hoe lang deze aanhouden, verschillen per kind. Het ene kind is sneller van slag, huilt meer of trekt zich meer terug. Sommige kinderen maken meer ruzie en vertonen agressief gedrag tegen hun ouders en andere familieleden. Ook kunnen ze druk en onrustig overkomen.
Het kan pijnlijk voor je zijn als je deze gedragingen bemerkt bij je kind. Sterker nog, je kunt het idee krijgen dat je als ouder (nog meer) tekort schiet.

Niet iedere gedragsverandering van je kind komt door de scheiding
Houd er rekening mee dat een verandering in gedrag bij je kind niet altijd toe te schrijven is aan je scheiding. Het kan ook gewoon liggen aan de ontwikkelingsfase waar je kind doorheen gaat.
SEP geeft je een aantal tips om het je kind makkelijker te maken op school.
Betrek de juf of meester erbij
Veel kinderen ervaren school als een veilige plek tijdens en na een scheiding. Het is een plek waar geen spanningen zijn en waar ze even tot rust kunnen komen. Daarom is het goed om de leerkracht van je kind op de hoogte te brengen van je scheiding. Hij of zij kan dan opletten of het goed gaat met je kind. Ook kan de leerkracht jonge kinderen in het kringgesprek hun verhaal laten doen als ze daar behoefte aan hebben.
Probeer wel te voorkomen dat je kind gedwongen wordt om over de scheiding te praten. Ook kinderen kunnen dit ervaren als een inbreuk op hun privacy.
Om misverstanden of pijnlijke situaties te voorkomen, kun je de leerkracht laten weten wanneer jij of je ex partner jullie kind van school ophaalt.

TIPS voor (jonge) naar schoolgaande kinderen:
Vertel je kinderen 's morgens welke ouder ze uit school komt halen. Zeker als de omgangsregeling nieuw voor ze is, geeft dit duidelijkheid.
Stop een schema in hun tas over wie ophaalt en wegbrengt. Als ze vergeten zijn welke ouder die dag ophaalt, kunnen ze op het schema even "spieken" en weten ze waar ze aan toe zijn.
Zorg dat er één moment per dag is dat je even rustig met ze kan zitten. Vraag ze wat ze op school hebben gedaan. Of met wie ze die dag hebben gespeeld. Hierdoor weten ze dat als hen iets dwars zit, er een moment is dat ze ook hun ei kwijt kunnen. Het avondeten leent zich hier prima voor. Vermijd dan ook zoveel mogelijk voor de tv eten, hoe verleidelijk en leuk het af en toe ook kan zijn.
Soms praten kinderen makkelijker met opa of oma. Betrek ze daarom bij je scheiding. Vooral tijdens de scheiding zelf willen kinderen hun bezorgdheid en angsten niet altijd met hun ouders delen. Ze zijn dan bang dat je boos wordt of dat ze je verdriet doen.

Bron: SEP http://www.sep.nl/

Ouderschapsplan werkt niet

Vanaf 1 maart 2009 moeten er bij een scheiding afspraken worden gemaakt over:
* taakverdeling;
* omgangsregeling;
* informatie-uitwisseling;
* kinderalimentatie.
Die afspraken worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Op zich is het goed dat er zo'n plan gemaakt moet worden, omdat er zo meer rekening wordt gehouden met de belangen van de kinderen dan voorheen.
Maar of het ook echt gaat werken, betwijfel ik. Hieronder zal ik uitleggen waarom.
Het nut van een ouderschapsplanIn de top-10 van kinderleed scoort echtscheiding het hoogst, nog boven de dood van een ouder. Bij de dood van een ouder mag je rouwen, maar bij een echtscheiding is dit vaak veel moeilijker.
Ouders hebben vaak hun handen vol aan hun eigen problemen, waardoor ze onvoldoende toekomen aan het helpen van hun kinderen. Onder andere om ervoor te zorgen dat ze niet in loyaliteitsconflict belanden, waarover straks meer.
Een ouderschapsplan kan ouders hiervan bewuster maken, en zou ze kunnen aanzetten goede afspraken te maken, om te voorkomen dat kinderen schade lijden.
Verplichte mediationAls er geen ouderschapsplan is bij een verzoek tot echtscheiding, kan de rechter de ouders naar een mediator (bemiddelaar) sturen om alsnog tot afspraken te komen.
Mediation heeft veel voordelen:
* het is een informele procedure;
* het is relatief goedkoop;
* het is snel toepasbaar;
* partijen hebben een actieve rol;
* er is ruimte voor creatieve oplossingen;
* de communicatie blijft meestal goed;
en bij resultaat is er vaak sprake van een duidelijke win-win situatie.
Maar mediation heeft ook beperkingen. Als de mediator er niet in slaagt om de partijen tot elkaar te brengen, houdt het op. Ouders kunnen niet gedwongen worden tot een overeenkomst.
Een ander probleem is de gebrekkige vertrouwelijkheid, hoewel dat soms juist wel een voordeel kan zijn. Mediators hebben namelijk geen verschoningsrecht, volgens de Hoge Raad. Dat betekent dat mediators door de rechter gehoord kunnen worden.

Wat doet een loyaliteitsconflict bij kinderen?
Stel, de rechter verwijst een scheidend ouderpaar naar een mediator om tot een omgangsregeling te komen. Omgang is immers vaak de bottleneck bij het opstellen van een ouderschapsplan. Dan kan zich de volgende situatie voordoen.
De vader wil eens in de 2 weken de kinderen een weekend bij hem thuis hebben, van vrijdagavond tot zondagavond, plus de helft van alle schoolvakanties. Een gebruikelijke omgangsregeling dus. De moeder wil dat niet, omdat ze vindt dat de mening van de kinderen gerespecteerd moet worden. Die zeggen – volgens de moeder – dat zij niet bij hun vader willen slapen.

Wat is hier nu aan de hand?
Kinderen zijn in principe loyaal aan beide ouders: ze kunnen niet kiezen voor een van beiden. En als we ze daartoe dwingen, berokkenen we ze schade. Ik baseer mij daarbij op de Hongaars-Amerikaanse psychiater Nagy, die stelt dat kinderen uiting moeten kunnen geven aan hun loyaliteit voor beide ouders om te kunnen opgroeien tot goed functionerende volwassenen.
Wanneer een kind niet vrijuit loyaal kan zijn, kan dat ernstige gevolgen hebben. Zowel op korte als langere termijn.
Voor de korte termijn zijn onder andere bekend:
* verminderde eigenwaarde;
* slechter presteren, bijvoorbeeld op school;
* moeilijk met anderen kinderen kunnen samenspelen;
* lichamelijke klachten als hoofdpijn en buikpijn;
* depressief zijn;
* terugvallen in ontwikkeling.
Ook kan het voorkomen dat kinderen zich als jonge volwassenen gaan gedragen. Het kind wordt dan belemmerd in zijn of haar kind-zijn. Het kan zelfs leiden tot parentificatie. Dat wil zeggen dat het kind gaat 'zorgen' voor (een of beide) ouders, en zelf de rol van ouder op zich gaat nemen.
Op langere termijn, als het kinder ouder wordt, kunnen er de volgende problemen ontstaan:
* gezondheidsklachten;
* relatieproblemen;
* een minder goed huwelijk;
* riskanter middelengebruik (alcohol en drugs).

Hardnekkige problemen
Het ouderschapsplan is niet meer dan een poging om de positie van kinderen bespreekbaar te maken. Maar hardnekkige problemen worden er niet mee opgelost.
Hierboven gaf ik het voorbeeld van twee ouders die niet tot een omgangsregeling konden komen. De rechter verwees hen naar een mediator, maar die slaagde er ook niet in om de partijen tot elkaar te brengen. Wat dan?
De rechter kan dan besluiten om zelf een omgangsregeling vast te stellen. Vaak wordt dat de bekende constructie: eens per 2 weken een weekend, en de helft van alle vakanties. Maar mét de opmerking dat de vader de wens van de kinderen moet respecteren als die niet willen komen. Dan ben je dus nog geen stap verder, ouderschapsplan of niet.

Verder procederen
Als de vader verder wil strijden, is het aannemelijk dat de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek doet. En dan is het einde zoek.
Het komt voor dat de moeder de afspraken niet nakomt, ook al zijn de bijeenkomsten bij de Raad voor de Kinderbescherming gepland in overleg met beide ouders. De Raad kan dan adviseren (aan de rechter) om geen omgangsregeling vast te stellen, waarna de vader in hoger beroep kan gaan.
Vervolgens kan het gebeuren dat het Hof de vader in het gelijk stelt, waarna alsnog een omgangsregeling wordt vastgesteld. Omdat de moeder die uitspraak wederom niet nakomt, wordt ze veroordeeld tot 40 uur werkstraf. De hele procedure heeft dan 8 jaar geduurd, en de vader ziet zijn kinderen nog steeds niet.
Kortom: het ouderschapsplan helpt geen zier als ouders echt onwillig zijn om tot een oplossing te komen.

Hoe het wél zou moeten
Het ouderschapsplan schiet tekort omdat er geen sancties op staan als het mis gaat. De wet zegt niets over de manier waarop ouders gedwongen kunnen worden om afspraken te maken én ze na te komen.
Mijn voorstel is dus om sancties te stellen. Bij 'normale' geschillen zijn dwangsommen, boetes of zelfs celstraffen mogelijk. Maar bij problemen rond het opstellen of naleven van omgangsregelingen worden zelden sancties toegepast.
Er zijn vaders in hechtenis genomen voor het niet betalen van alimentatie. Als geldkwesties tot een celstraf kunnen leiden, waarom dan niet het boycotten van een omgangsregeling?
Een mogelijke sanctie is gedwongen hulpverlening. Ouders zouden verplicht moeten kunnen worden om te werken aan hun eigen problematiek, zonder daar hun kinderen mee te belasten. Het doel moet zijn dat kinderen de vrijheid hebben om loyaal te kunnen zijn aan beide ouders.

Jochem Gaasredactie@ouders.nl

Jongerenoverlast is prioriteit voor gemeenten

Overlast van jongeren en alcohol- en drugsproblematiek onder jongeren zijn voor de periode 2009 – 2011 de twee belangrijkste veiligheidsthema's voor gemeenten. Dat blijkt uit onderzoek van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) naar de prioriteiten van gemeenten in hun veiligheidsbeleid.Gemeenten willen overlast door jongeren terugdringen door meer te investeren in probleemgezinnen en in de aanpak van uitgaansgeweld en vandalisme.

Meer informatie: Rapport Prioriteiten Veiligheid
Bron: Vereniging voor Nederlandse Gemeenten

Afname omgang met puber voorspelt crimineel gedrag

Crimineel gedrag door jongeren is mede afhankelijk van hoe goed ouders en kinderen met elkaar omgaan. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit Utrecht onder adolescenten en hun ouders. De onderzoekers volgden gedurende vijf jaar driehonderd gezinnen. Een snelle afname van communicatie tussen de ouders en het kind tijdens de tienerjaren, verhoogt het risico op crimineel gedrag. Jongeren tussen de 13 en 17 jaar vertellen steeds minder aan hun ouders over bijvoorbeeld vriendschappen en wat ze in hun vrije tijd doen. Ook passen ouders hun manier van opvoeden aan. Ze eisen minder informatie op van hun kinderen en stellen minder regels.

De onderzoekers vinden dat ouders gemotiveerd moeten worden meer met hun kinderen te blijven praten en ondernemen.

Meer informatie: http://www.uu.nl/

Bron: Universiteit Utrecht

Digitaal dossier over pesten

Het Nederlands Jeugdinstituut heeft op zijn website een dossier gepubliceerd over pesten. Het dossier belicht de aard van pesten, zoals de definitie, de risicofactoren en de gevolgen, en geeft een overzicht van beleid, beschikbare interventies, instrumenten en richtlijnen. Verder biedt het dossier een overzicht van relevant lopend en afgesloten onderzoek op het gebied van pesten.
Meer informatie: www.nji.nl/pesten
Bron: Nederlands Jeugdinstituut

KIES op de Bethelschool in Waddinxveen

http://www.dekrantvanwaddinxveen.nl/

klik op Huidige editie pagina 5

voor het artikel over KIES op de Bethelschool.

Groepsbeeld bepaalt of jongeren vrienden worden

Als twee jongeren elkaar in groepsverband ontmoeten, vormt de groep snel een beeld over de overeenkomsten tussen de twee. Dat beeld bepaalt sterk of de twee ook vrienden worden. Dat concludeert Maarten Selfhout van de Universiteit Utrecht. Hij onderzocht ontwikkelingen in de vriendschappen bij ruim tweehonderd eerstejaars studenten. Uit het onderzoek bleek dat vooral in de eerste vier maanden het groepsbeeld grote invloed heeft op het ontstaan van nieuwe vriendschappen. Zelfs als jongeren tijdens deze periode ontdekken dat ze eigenlijk niet op elkaar lijken.De resultaten van het onderzoek zijn in juni gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Personality and Social Psychology in het artikel 'In the Eye of the Beholder'.

Meer informatie: Samenvatting artikel

Bron: Universiteit Utrecht

'Opvoeder en beleidsmaker moet naar jongere luisteren'

Ouders, andere opvoeders en beleidsmakers van het jeugdbeleid moeten zich meer verplaatsen in de leefwereld en leefstijl van jongeren. Dat zei minister André Rouvoet voor Jeugd en Gezin op 15 juni tijdens de presentatie van de nota Onze jeugd van tegenwoordig. Opvoeding en begeleiding naar volwassenheid vraagt geen afstandelijke houding, maar aandacht en betrokkenheid. Om dat te bevorderen trekt het kabinet 18 miljoen euro uit voor vrijwillige inzet voor en door jongeren en gezinnen. Zo leren jongeren hoe de maatschappij werkt en hoe ze hun talenten kunnen inzetten, en leren ouders, beroepskrachten, beleidsmakers en de media de jongeren beter kennen. Met de notitie wil Rouvoet tegenwicht bieden aan de geijkte beelden over de jeugd. Vaak gaat de berichtgeving over hangjongeren, comazuipen of breezerseks. 'De meeste jongeren doen het namelijk heel goed', ontsluiert Rouvoet. 'De notitie is niet bedoeld om het gedrag van jongeren te veranderen, maar de houding van de samenleving.

'Meer informatie: Nota Onze jeugd van tegenwoordig

Bron: ANP; Ministerie voor Jeugd en Gezin

NCRV netwerk; lijden door scheiden

Jaarlijks krijgen zo’n 70.000 kinderen te horen dat hun ouders uit elkaar gaan. Begeleiding of opvang voor die kinderen ontbreekt vaak.

Volgens Ed Spruyt, onderzoeker ‘scheiding en gezin’ van de Universiteit Utrecht, lopen kinderen van gescheiden ouders twee keer zo vaak vast in het leven. Ze hebben onder meer gedragsproblemen, schooluitval en moeite om relaties aan te gaan. Netwerk volgt de 12-jarige Jeroen en zijn 11-jarige zusje Chantal. Hun ouders zijn vier jaar geleden gescheiden.

http://player.omroep.nl/?aflid=9617203

NIEUW LOGO

NIEUW OUD

De praktijk heeft een nieuw logo! De duim is gebleven......Alles Kits ...daar blijft de praktijk voor gaan!

Het logo is ontworpen door Andre Bikker uit Doesburg.

http://www.schilderschool.info/ of http://www.kidskunst.info/ of http://www.andrebikker.nl/

(citaat van een van de sites van Andre Bikker)

Luisteren is voor een prater lastig. Stil zijn in onze samenleving lijkt niet vruchtbaar.

Toch heb ik het als bouwsteen gekozen voor de Schilderschool.
Het is een kopie van een steen die staat in de St. Andries Abdij in Brugge.
Hij verwijst daar naar de Leefregel ven Benedictus die opende met de zin;
‘luister mijn kind naar de woorden van de meester’.

Met deze steen is mijn hoop en verlangen dat de activiteiten van de Schilderschool kinderen
en volwassen helpt bij het leren luisteren naar elkaar en zich zelf.
Zodat we ook de innerlijke stem en onze omgeving gaan verstaan.

Luisteren als levenskunst.

www.alleskitscounselling.nl

Kinderen lichten ouders voor over alcohol

20 mei 2009

Driekwart van de West-Friese ouders die door hun kind zijn voorgelicht over alcoholgebruik van jongeren, zegt van plan te zijn hun kind voor het 16e jaar geen alcohol te laten drinken. Dat blijkt uit onderzoek onder zevenhonderd ouders van leerlingen die meededen aan een alcoholproject. Vrijwel alle basisscholen in West-Friesland maakten in 2008 gebruik van het lespakket 'Alcohol een ander verhaal', ontwikkeld door het Trimbos-instituut. Leerlingen van groep 7 en 8 zochten zelf naar informatie over de gevolgen van alcoholgebruik. Aan het eind van het project nodigden ze hun ouders uit voor een presentatie over wat ze hadden geleerd.

Meer informatie:

Bericht Gemeente.nu;

Lespakket Alcohol een ander verhaal

Bron: Gemeente.nu

Youth for Christ ontwikkelt meidenwerkmethodiek

Jongerenorganisatie Youth for Christ heeft een nieuwe meidenwerkmethodiek ontwikkeld, SuperWoman, die jongerenwerkers kunnen inzetten om meiden een positief zelfbeeld te geven. De methodiek bestaat uit een tweejarig programma voor meidengroepen van 12 tot 17 jaar en uit een training voor meidenwerksters. SuperWoman is getest in vijf meidengroepen met verschillende culturele, religieuze en sociaal-economische achtergronden.
De hernieuwde aandacht voor het meidenwerk is een goede zaak, vindt Marja Valkestijn, hoofd van de afdeling Educatie & Opvang bij het Nederlands jeugdinstituut en secretaris van de visitatiecommissie Jongerenwerk Utrecht. 'De visitatiecommissie constateerde eerder dit jaar dat er te weinig gebeurt op het gebied van meidenwerk in Utrecht. Er is te veel aandacht voor overlastbestrijding en dat betreft vaak jongens. Dit is ook het geval elders in het land.' Het is volgens Valkestijn goed als er weer meer aandacht komt voor het eigenlijke doel van het jongerenwerk: het bevorderen van participatie en het bieden van een nuttige vrijetijdsbesteding voor zowel meiden als jongens.Meer informatie: Methodiek SuperWoman
Bron: Youth for Christ; NJi-nieuwsredactie

Cijfers & zo

In het eerste jaar na de scheiding ziet 60% van de vaders de kinderen meer dan 1x per week - iets minder dan 25% ziet de kinderen minder dan 1x per week - 14% van de gescheiden vaders ziet zijn kinderen niet - 25% van alle bij echtscheidingskinderen hebben geen contact meer met de niet-verzorgende ouder - 12% van de opa's en oma's ziet kleinkinderen na de scheiding nooit meer - bij 12 tot 18% van de echtscheidingsgezinnen moet de rechter een omgangsregeling vaststellen - elk jaar verliezen 11.000 kinderen het contact met één van de ouders na een echtscheiding - op dit moment mogen circa 300.000 kinderen na een scheiding een van hun ouders niet meer zien.

Woonsituatie bij één van de ouders

Verreweg de meeste kinderen hebben na de scheiding hun vaste woonplek bij één van de ouders. De cijfers uit het rapport van Spruijt vermelden dat ca. 85% van de kinderen bij hun moeder blijft en ca. 10% bij hun vader. Wanneer het kind of de kinderen bij één van de ouders woont, is er sprake van een omgangsregeling met de niet-verzorgende ouder. In het ouderschapsplan kunnen ouders zorgvuldig beslissingen nemen door rekening te houden met de leeftijd en behoeften van het kind, deze kunnen worden gemaakt op basis van de realistische mogelijkheden van elke ouder om voor het kind te zorgen en de voorgeschiedenis van het gezin. Wij maken ook wel onderscheid in een 'traditionelere' en een 'uitgebreide' omgangsregeling. De eerste houdt in dat de kinderen om het weekend en een deel van de vakanties bij de niet-verzorgende ouder verblijven. Bij een uitgebreide omgangsregeling is er vaker contact en op een meer flexibele wijze

Bron: Mediatorscollectief

Als ik erover praat, gaat het uit mijn hoofd’

Hun ouders zijn uit elkaar. Maar niemand vraagt hoe Eric (9) en Coco (12) zich voelen. Behalve de coaches van kies, Kind in Echtscheiding Situatie. Praten helpt, weet Coco nu: ‘Als ik erover praat, gaat het uit mijn hoofd’
'Als ik kon toveren,’ zegt Coco (12) terwijl zij de toverstaf pakt uit het mandje dat voor haar op tafel staat, ‘dan toverde ik een groot huis waar we met z’n allen in gaan wonen.’ ‘Wat een mooie wens!’ zegt therapeut Joke Wassenaar. ‘En wie wonen daar dan allemaal?’ ‘Mijn papa en mama en broertjes en de honden en opa en oma,’ zegt Coco stellig. ‘Wie heeft dezelfde wens?’ vraagt Wassenaar. Zeker de helft van de kinderen steekt een vinger op.
Met hun negenen zitten ze in een ruim, licht klaslokaal van openbare basisschool De Gerenhof in Zwolle: zeven scholieren en twee ‘kies-coaches’. Beeldend therapeut Joke Wassenaar en maatschappelijk werker Jantine Berentschot zijn coach van het spel- en praatprogramma kies, wat staat voor Kind In Echtscheiding Situatie. En dat is de situatie waarin hun zeven pupillen zich bevinden, zoals jaarlijks zo’n 35.000 minderjarige kinderen in Nederland wier ouders uit elkaar gaan.
‘Het gaat hier over hoe je je voelt,’ zegt Coco als we na afloop napraten over kies. ‘Hoe je het vindt dat je ouders gescheiden zijn. Eigenlijk vragen andere mensen dat nooit.’
De coaches van kies vragen daar wel naar. Soms spelenderwijs, zoals op de bijeenkomst van vandaag, waar de ‘voorwerpenmand’ de kinderen prikkelt om te gaan praten. Dat is belangrijk, zeggen de coaches, want ‘er gebeurt heel veel in die koppies’, maar tegelijkertijd zijn de kinderen vooral bezig met hun ­ouders. Hén willen ze ontzien, begrijpen, zelfs verzorgen. Hun eigen gevoelens komen bijna nooit aan bod. Die kunnen ze nog niet goed verwoorden, en meestal wordt hun daar ook niet om gevraagd.
Heel erg boos
Joke Wassenaar heeft allerlei spulletjes uit de mand op tafel gelegd en vraagt de kinderen of er iets bij ligt wat voor hen te maken heeft met de scheiding. Er liggen onder meer een sleutelbos, een mobiele telefoon, een babymutsje, een pakje zakdoekjes, een knuffel.
Noah (8), een tenger jochie uit groep 4, heeft het mobieltje gepakt. ‘Want als ik bij mijn vader ben, bel ik mijn moeder vaak omdat ik haar zo mis.’ Eric van 9, naast hem, moet eerst vragen of hij zijn moeder mag bellen. ‘Dat mag niet altijd van papa; dan zegt hij dat ik mama morgen toch weer zie.’ Eric vindt dat vervelend, zegt hij met ernstige bruine ogen vanonder een blonde krullenbos. ‘Over welk gevoel gaat het dan?’ Joke Wassenaar kijkt hem uitnodigend aan. ‘Boos,’ zegt Eric. ‘Zég je dat dan ook tegen je vader?’ vraagt Wassenaar. Eric knikt. ‘Dan zorg je goed voor jezelf,’ reageert zij, ‘want je vertelt hoe je je voelt.’
De 8-jarige Justin heeft een doorschijnend hartje gekozen met naalden erin – maar wat hij daarover moet vertellen, weet hij niet zo goed, mompelt hij. ‘Geef mij dat hartje maar,’ helpt Eric, ‘dan zal ik het voor jou vertellen.’ En Eric haalt diep adem en zegt: ‘Als je ouders zijn gescheiden, is dat helemaal niet leuk. Dit hart laat zien dat je heel erg boos bent. En dat je wilt dat ze ophouden met ruziemaken.’
Hartverscheurende vragen
Echtscheiding is voor kinderen heel ingrijpend, dat blijkt uit talloze onderzoeken. Maar hóé ingrijpend, dat realiseren Joke Wassenaar en Jantine Berentschot zich pas echt sinds zij kies-coach zijn. ‘Kinderen voelen zich ten diepste verantwoordelijk voor het welzijn van hun ouders,’ zegt Wassenaar. ‘Als ouders gaan scheiden, hebben veel kinderen last van een schuldgevoel of van onzekerheid over hun rol daarin.’
Ze blijken zichzelf soms hartverscheurende dingen af te vragen, zoals: gaan mijn ouders scheiden omdat ik stout ben? ‘Denken dat het hun schuld is, is voor kinderen vaak beter te verdragen dan het niet begrijpen,’ zegt Berentschot. ‘Ze hebben een verklaring nodig. Als die verklaring niet wordt aangedragen, zoeken ze die bij zichzelf. Een belangrijk advies aan ouders is dus om hun kinderen uit te leggen dat de scheiding niet hun schuld is. Die boodschap moeten ze bij herhaling horen.’
Maar ouders die gaan scheiden, worden vaak te veel in beslag genomen door hun eigen problemen. Ze weten niet goed wat er in hun kind omgaat of ze vinden het moeilijk om hierover met hun kind te praten. kies is daarom nadrukkelijk ontwikkeld als hulpaanbod voor kínderen. Voor en na de acht kies-bijeenkomsten – die in principe in acht achtereenvolgende weken worden gehouden – is er wel een ontmoeting met de ouders waarin zij worden geïnformeerd. Maar zij krijgen niet letterlijk te horen wat hun kind heeft gedaan en verteld.
Het programma, dat in 2003 werd ontwikkeld, telt al 155 speciaal opgeleide, gecertificeerde coaches – de meesten in Nederland en enkelen in België – die kinderen in een echtscheidingssituatie tijdelijk begeleiden. ‘Kinderen van gescheiden ouders menen dat zij hun ouders niet kunnen belasten met hun verhaal,’ zegt Berentschot. ‘Omdat zij denken dat zij voor hun ouders moeten zorgen. En omdat zij net als alle kinderen enorm loyaal aan hun ouders zijn. Daarom willen ze graag met een onafhankelijke derde praten.’ De school is daarvoor een vertrouwde en veilige omgeving, zegt ze. ‘Een heleboel dingen veranderen: papa gaat weg, of ze moeten zelf verhuizen. Maar school blijft vaak hún plek, met dezelfde klas, dezelfde juf.’
Briefje op mama’s kussen
Het was ook op school dat de oprichtsters van kies, Nelly Snels en Maaike de Kort, hoorden van kinderen dat zij graag wilden praten over de scheiding van hun ouders. Snels en De Kort, voorheen onder meer werkzaam in het humanistisch vormingsonderwijs, kregen zoveel van die signalen dat zij driehonderd kinderen hierover zijn gaan interviewen, plus ouders, docenten en hulpverleners. Op basis van hun suggesties ontwikkelden ze kies. Daarin komt in spel- en gespreksvorm aan de orde hoe kinderen kunnen omgaan met deze enorme verandering in hun leven, hoe ze om hulp kunnen vragen en aan wie.
Het programma is er voor zowel het basis- als voortgezet onderwijs. Ook voor het speciaal onderwijs is het geschikt gemaakt. Op de basisschool brengt kies maximaal tien kinderen uit groep 4 tot en met 8 samen, gedurende acht keer een uur. Dat mag gewoon onder schooltijd, want de leerkrachten zien de leerlingen vaak opknappen en hun concentratie verbeteren. Het levert onverwachte contacten op tussen kinderen uit verschillende klassen en van verschillende leeftijden, die met elkaar praten over een gedeelde ervaring. Zo wordt ook bijgedragen aan een van de doelen: anderen leren vertrouwen en in vertrouwen nemen.
Een ander belangrijk doel is dat de kinderen voor zichzelf gaan zorgen. ‘We reiken ze daarvoor hulpmiddelen aan,’ zegt Wassenaar. ‘Als ze het bijvoorbeeld moeilijk vinden thuis te vertellen waar ze mee zitten, suggereren wij dat ze dat op een briefje schrijven. Dat kunnen ze bijvoorbeeld op het hoofdkussen van mama of papa leggen.’
Iedere bijeenkomst begint met een nieuw stukje van het verhaal van Sam: een jongetje dat ook op de basisschool zit, ook ouders heeft die aan het scheiden zijn en daar ook mee worstelt. Vandaag leest Berentschot voor. ‘Voor Sam is het nog steeds allemaal moeilijk,’ vertelt zij. ‘Als hij bij papa is, mist hij mama, en als hij bij mama is, mist hij papa. En papa en mama maken steeds ruzie als ze elkaar zien. Maar Sam heeft nu geleerd te zeggen: “Stop met ruziemaken als ik erbij ben! Ik ben daar niet blij mee.”’
Sam wil ook zo graag eens met papa alléén zijn, aldus het verhaal, maar altijd is diens nieuwe vriendin erbij. Eric met de ernstige ogen herkent dat, zegt hij. ‘Maar papa heeft nu beloofd dat hij binnenkort met mij ergens heengaat, op de motor – omdat ik dat heb gevraagd.’ ‘Daar heb je zeker veel zin in?’ vraagt Berentschot, waarop Eric verwoed knikt.
Twee keer gescheiden
Joris (11) vindt het jammer dat hij zo weinig tijd met zijn moeder doorbrengt sinds zij een nieuwe vriend heeft. ‘Meestal wil mijn zusje ook mee. Dan gaat ze huilen en ben ik weer niet met mijn moeder alleen.’ ‘Hoe ga je dat nou aanpakken?’ vragen de coaches. Joris lacht: ‘Mijn zusje opsluiten op haar kamer.’ Wassenaar suggereert: ‘Misschien moet je het nog eens vragen, en vertellen dat je het belangrijk vindt. Want klopt het dat ik je dat eigenlijk hoor zeggen?’ Ja, beaamt de jongen: ‘Als ik meer tijd heb met mijn moeder leer ik haar beter kennen.’
De moeder van Joris is twee keer gescheiden: toen hij zes was en toen hij negen was. Joris vindt dat ‘niet zo leuk’, zegt hij, vooral omdat hij steeds van het ene naar het andere huis moet. Zijn vader ziet hij slechts twee keer per maand sinds die in België woont.
Dat is nog een stuk vaker dan Coco, want die ziet haar ‘echte vader’ maar een paar keer per jaar. ‘Mijn moeder vroeg of ik naar kies wilde en dat wilde ik wel,’ vertelt Coco. ‘Ik zou dan over de echtscheiding kunnen praten. Dat had ik nog nooit gedaan, op school erover praten. Ik vond het ook wel eng.’ Maar praten helpt wel, weet ze inmiddels: ‘Soms zit ik met iets in mijn hoofd, en als ik er dan over praat, gaat het uit mijn hoofd.’
Joris wilde ook graag naar kies toen zijn moeder hem dat voorstelde. ‘Hier kan ik veel dingen kwijt waar ik mee zit. Bijvoorbeeld dat ik steeds heen en weer moet.’
Veel spullen
De kinderen krijgen hun werkmappen uitgedeeld van de coaches en gaan aan de slag met een invul­oefening. ‘Hoe voel jij je meestal?’ is de vraag die ze vandaag moeten beantwoorden. Dat mag niemand lezen, vindt Joris. Hij stopt zijn antwoord in een envelop en schrijft daar ‘Geheim’ op.
‘Normaal’, vult Noah in. Hij licht toe: ‘De ruzies zijn er niet meer en ik krijg veel meer spullen dan kinderen zonder gescheiden ouders.’
Zowel ouders als kinderen waarderen kies met een dikke 8, blijkt uit een evaluatieonderzoek door de Universiteit Utrecht. ‘kies-kinderen’ begrijpen de scheiding van hun ouders beter. Ook blijkt dat na afloop van het programma de communicatie met zowel hun vader als hun moeder is verbeterd, en dat ze gemiddeld iets vaker contact hebben met hun vader.
‘kies is een lotgenotengroep,’ zegt Wassenaar. ‘De kinderen vinden herkenning en troost bij elkaar en kunnen elkaar helpen.’ Berentschot vult aan: ‘Het is geen therapie; wij zijn slechts coaches. We proberen vooral de interactie tussen de kinderen zoveel mogelijk ruimte te geven. Juist het contact met andere kinderen is immers een belangrijk stuk van hun leven. Wíj gaan na acht keer weer weg.’
Coco heeft veel aan kies gehad, weet ze al na deze vijfde bijeenkomst. Ze schudt ongelovig met haar blonde paardenstaart als ze zegt: ‘Ik wist niet dat er zoveel kinderen waren met gescheiden ouders! Nu kennen we elkaar en weten we het van elkaar op school. Volgens mij is dat beter.’ Joris heeft geleerd dat hij meer tegen zijn ouders kan zeggen. Bijvoorbeeld dat hij niet wil dat ze ruziemaken waar hij bij is. ‘En ik heb ook al tegen mijn vader gezegd dat ik meer met hem samen wil doen.’ Zijn gezicht klaart op als hij zegt: ‘Toen is hij met me gaan vissen.’

Zo doet uw kind mee aan KIES
Op de school van uw kind kunt u navragen of het KIES-programma er al wordt aangeboden. Scholen die met KIES beginnen, laten dit per brief weten aan alle gescheiden ouders van leerlingen. Zowel de vader als de moeder moet de aanmelding van een kind ondertekenen. In principe is het voor ouders afwachten of een school meedoet aan KIES. Ze kunnen daar wel op aandringen, bijvoorbeeld bij de directie, interne begeleider of zorgcoördinator. Doet een school niet mee, dan kan een KIES-programma ook door speciaal opgeleide coaches worden aangeboden in het Centrum voor Jeugd en Gezin of een particuliere praktijk.

De Alles Kitscounselling praktijk verzorgt ook omgangsbegeleiding en individuele begeleiding
Meer weten
www.kiesinfo.com of www.alleskitscounselling.nl
Bron: psychologiemagazine.nl

Ziekenhuizen zien stijging overmatig alcoholgebruik

17 april 2009

Het aantal kinderen dat met spoed is opgenomen in een ziekenhuis na overmatig alcoholgebruik is vorig jaar met 13 procent gestegen ten opzichte van het jaar daarvoor. Dat blijkt uit cijfers van zestig ziekenhuizen.

In 2008 zijn 337 kinderen opgenomen met een gemiddelde leeftijd van 15 jaar. Dat is iets jonger dan in 2007, toen de gemiddelde leeftijd 15,3 jaar was. Het betrof bijna evenveel meisjes als jongens. Het gemiddelde bloedalcoholgehalte van de opgenomen kinderen was 1,9 promille, wat overeenkomt met ongeveer tien glazen alcohol.

Bron: ANP

VRIENDENprogramma

VRIENDEN is een individuele of groepsinterventie voor jeugdigen van 7 tot en met 16 jaar die last hebben van angststoornissen en depressieve klachten. Het programma leert in tien bijeenkomsten vaardigheden en technieken aan om de angst of depressie aan te pakken. Voor de ouders zijn er vier bijeenkomsten. VRIENDEN kan ook als preventieprogramma worden gebruikt, bijvoorbeeld op school. Classificatie uitkomsten Nederlandse effectstudies

Geen studies voorhanden.

Doel
VRIENDEN wil angst- en depressiestoornissen bij jeugdigen voorkomen en behandelen.
Doelgroep
Het programma is bedoeld voor kinderen van 7 tot en met 11 jaar en jongeren van 12 tot en met 16 jaar.

Aanpak
VRIENDEN is de vertaling van het Australische programma FRIENDS. De jeugdigen die meedoen aan VRIENDEN, volgen tien groepsbijeenkomsten. Daarin leren zij aan de hand van oefeningen verschillende vaardigheden en technieken die hen helpen om te gaan met (gevoelens) van angst en depressie. De oefeningen hebben betrekking op de drie gebieden die van invloed zijn op het ontwikkelen en in stand blijven van een angst- of depressiestoornis: lichamelijke reacties, gedachten en leer- en gedragsprocessen. VRIENDEN maakt gebruik van het leren in groepsverband en van het ervarend leren. Door de oefeningen te doen leren jeugdigen op zo'n manier om te gaan met gevoelens van angst en depressie dat deze zich niet tot een stoornis ontwikkelen. Jeugdigen die al een angst- en depressiestoornis hebben, leren de stoornis onder controle te krijgen. VRIENDEN kan ook individueel worden toegepast. Bovendien voorziet het programma in vier bijeenkomsten van ouders.

Materiaal
Voor groepsleiders zijn er twee handleidingen (een voor toepassing bij kinderen en een voor bij jongeren). Er is een supplement voor ouders (geschikt voor ouders van kinderen én jongeren) en er zijn werkboeken voor kinderen en voor jongeren. Voor jongeren zijn er aparte werkboeken voor individuele toepassing en voor toepassing in groepen. Er zijn ook supplementen voor groepsleiders bij individuele toepassing van het programma, zowel voor kinderen als voor jongeren.

Onderzoekeffectiviteit
De makers of uitvoerders voeren geen Nederlands onderzoek aan naar de effectiviteit van de interventie. In 2006/2007 publiceren de Afdelingen Kinder- en Jeugdpsychiatrie van het Erasmus Medisch Centrum en van Curium, Leids Universitair Medisch Centrum, de resultaten van een grootschalig Nederlands onderzoek naar de effectiviteit van VRIENDEN. De vertalers/ontwikkelaars onderbouwen hun interventie met buitenlands onderzoek naar FRIENDS, het Australische programma waarvan VRIENDEN de vertaling is. Dit onderzoek laat positieve effecten zien, niet alleen bij de toepassing van FRIENDS als preventieprogramma, maar ook als behandelprogramma. Uit een Australisch onderzoek onder kinderen met een angststoornis, die deelnamen aan FRIENDS, blijkt dat bij 69 procent na afronding geen angststoornis meer kan worden vastgesteld. Dit resultaat is stabiel; ook na een jaar heeft ruim tweederde geen angststoornis meer.

http://www.vriendenprogramma.nl/

Ontwikkeld door
Dr. Elisabeth Utens Afdeling Kinder- en Jeugdpsychiatrie Erasmus MC - Sophia Kinderziekenhuis Dr. Molewaterplein 60 3015 GJ Rotterdam

Meer informatie voor individuele begeleiding?? www.alleskitscounselling.nl

Gedeelde kinderen – Estee, Eva en Bloem

Frans Bromet volgt stiefouders en stiefkinderen

Uitzending:
Maandag 6 april, 22:50 uur, Nederland 2
Vrijdag 10 april, 13.15 uur, Nederland 2

In Gedeelde kinderen volgt filmmaker Frans Bromet het samengestelde gezin van Marina en Fred, met hun kinderen Estee (10), Eva (7) en Bloem (6). Marina en Fred zijn sinds tweeënhalf jaar een stel. Marina heeft twee dochters uit haar vorige huwelijk en Fred één. Fred heeft lang getwijfeld voordat hij naar de woning van zijn nieuwe liefde Marina verhuisde. Door de verhuizing ziet Fred de kinderen van Marina namelijk vaker dan zijn eigen dochter Estee en dat steekt soms. De tienjarige Estee, die door de week bij haar moeder woont, moet in het huis van haar stiefmoeder erg wennen aan het feit dat zij geen enig kind meer is en de aandacht van haar vader moet delen met twee stiefzusjes.

Stiefmoeder Marina heeft soms moeite met het gedrag van Estee. Van haar eigen kinderen kan ze veel meer hebben. Ze bespreekt de problemen tijdens bijeenkomsten met de stiefoudergroep. Zal de liefde alles overwinnen?Door het groot aantal echtscheidingen, leven in Nederland honderdduizenden kinderen die te maken hebben met stiefouders, omgangsregelingen en loyaliteitsconflicten. Als men na de scheiding opnieuw gaat samenwonen, moeten de kinderen wennen aan een nieuwe (stief)ouder. Binnen het stiefgezin gaat het er anders aan toe dan de kinderen gewend waren. Door de omgangsregeling die wordt getroffen krijgen de kinderen vaak te maken met twee huishoudens met botsende inzichten over de opvoeding.
NCRV Dokument Gedeelde kinderen is een productie van Bromet & Dochters.

http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=xpgwGsHtGATmKnJybB

Artikel krant van Gouda, Waddinxveen en Bodegraven!

Artikel van de Alles Kits Counselling praktijk

http://www.dekrantvangouda.nl/5-Familie.14795.0.html

Miranda van Elswijk interviewde mij voor de krant van Gouda. Op haar weblog haar reactie op het interview

http://meicommunicatie.blogspot.com/

Kritiek op nieuwe echtscheidingswet

Ouders die gaan scheiden zijn vanaf 1 maart verplicht om afspraken over de opvoeding van hun kinderen te maken, een zogenoemd Ouderschapsplan. De flitsscheiding, die eerder werd gebruikt om sneller uit elkaar te kunnen, is sinds deze wet niet meer mogelijk. Door het Ouderschapsplan blijven beide ouders verantwoordelijk voor de kinderen. Vooral de rol van de vader na een scheiding moet vanzelfsprekender worden. Draagt de nieuwe wet daar echter wel toe bij?

http://www.eenvandaag.nl/index.php?module=PX_Story&func=view&cid=2&sid=34522&nav=34523,34522,34521,34511,0
Opname 'een vandaag" maandag 9 maart 2009

Workshop voor grootouders

ISM met Bureau Jip, organiseert Alles Kits Counselling een workshop voor grootouders van gescheiden kinderen.

De workshop bestaat uit 4 bijeenkomsten van 1 1/2 uur, iedere donderdagochtend vanaf 28 mei t/m donderdag 18 juni van 10.00 tot 11.30 uur.

Kosten: 125 euro

Lokatie : Achterwillenseweg 144 te Gouda

Bij een echtscheiding staan de ouders en kinderen centraal.

Grootouders hebben ’t nakijken. Dit is onterecht. Voor 53% van degrootouders verandert het contact met de kleinkinderen na eenscheiding, vaak in negatieve zin. Van de grootouders voor wie hetcontact met hun kleinkind(eren) na een echtscheiding verandert, ziet 56% hun kleinkind of kleinkinderen minder vaak. 12% ziet ze zelfsnooit meer. Dit terwijl opa en oma juist continuïteit kunnen biedenals de wereld van de kleinkinderen instort. Grootouders zijn goudwaard! Als ze het goed doen, kunnen grootouders een veilige havenbieden en een beetje de continuïteit voor hun kleinkind(eren)garanderen in die woelige, pijnlijke fase waarin ook de ouders zozoekende zijn.

Zijn grootouders machteloos?? Niks machteloos! Die rol is nauwelijkste overschatten. Thuis staat alles op zijn kop maar bij opa en oma is het vertrouwd en als vanouds. Dáár is niet alles in duigen gevallen,maar gaat het leven gewoon door. Grootouders voelen zich bij eenscheiding misschien machteloos, maar dat zijn ze bepaald niet.Kinderen van gescheiden ouders hebben, als ze eenmaal zelf volwassenzijn over het algemeen minder contact met hun grootouders dan de kinderen van wie de ouders niet gescheiden zijn, aldus Teun Geurts van de Vrije Universiteit. Aan de grootouders zal het niet liggen.Grootouders die de kans krijgen, doen veel moeite om na de scheidinghet contact met hun kleinkind in stand te houden, blijkt uitonderzoek. Ze bellen regelmatig, emailen, zoeken de kleinkinderen op, passen op, en nodigen hen uit om te komen logeren. Ook bezoeken ze school optredens, geven cadeaus, organiseren uitstapjes en gaan met dekleinkinderen op vakantie. En daar doen ze goed aan, want het zijn juist de unieke ‘opa en oma activiteiten’ die belangrijk zijn om deband tussen grootouders en kleinkinderen te bestendigen, ontdekte Geurts, die als eerste wetenschapper in Nederland onderzoek doet naarde dynamiek van het grootouderschap. De eerste onderzoeksresultaten wijzen volgens Geurts uit, dat grootouders die de specifieke rol van opa en oma kunnen vervullen met hun eigen manier van contact en metlogeerpartijen en zo, later het beste contact hebben met hun volwassenkleinkind. Al heeft de , zoals gezegd, daar meestal wel een negatiefeffect op.

Zes Gouden tips voor grootouders:

• Wees loyaal aan je kind, maar word geen onderdeel van het krachtenspel door je kind door dik en dun te verdedigen.

• Sta boven het conflict en vang de kleinkinderen op zonder stemmingte maken tegen één van de ouders.

• Verbeter de band met je kleinkind(eren) door uitstapjes enlogeerpartijen.

• Blijf vragen naar het gezin waarvan de kleinkind(eren) deeluitmaken, toon interesse voor ‘thuis’.

• Als je de kleinkind(eren) niet meer mag zien, blijf dan toch deverjaardagen en examens volgen en blijf kaarten sturen.

• Als het moet, vraag dan bij de rechter omgang met je kleinkind(eren).

Tijdens de bijeenkomsten praten we samen over verschillende onderwerpen die betrekking hebben op de scheiding.We bespreken wat de gevolgen zijn voor u als grootouder en wat u allemaal kunt doen om de band met uw kinderen en kleinkinderen zo goed mogelijk te houden.

Opgave bij Alles Kits Counselling 06 48790245 of info@alleskitscounselling.nl

Krant van Gouda as vrijdag

Afgelopen week is een journalist van de Krant van Gouda op bezoek geweest voor een interview. Dit interview wordt as week gepubliceerd.

Onder de aandacht wordt gebracht het werk van de praktijk voor kinderen en jongeren van gescheiden ouders.

Het programma voor grootouders wordt ook gepresenteerd. Dit hoopt te starten bij voldoende aanmeldingen in juni.

Het is goed te vermelden dat binnenkort gestart wordt op 2 basisscholen in Gouda en omgeving, met het KIESprogramma. Veel leerkrachten en docenten maken zich in toenemende mate zorgen over het welbevinden van kinderen van gescheiden ouders binnen het onderwijs.

Informatie en presentatie kunt u aanvragen bij: http://www.alleskitscounselling.nl/

Counsellinggesprekken worden vergoed door de verzekering onder psycho-sociale hulpverlening. Informeer bij uw verzekeraar naar de voorwaarden in uw polis!

Angstige, boze kinderen

Leren onttrekken

Kinderen moeten de kans krijgen zich te ontrekken aan de problemen rond de echtscheiding om te voorkomen dat ze overbelast raken. Voor de kinderen is het belangrijk dat hun oude leventje buitenshuis (school, vriendjes, sport e.d.) gewoon doorgaat. Ouders moeten hun kinderen helpen en stimuleren om de draad weer op te pakken. Met name oudere kinderen zijn vaak bezorgd om hun ouders. Ook oudere kinderen mogen niet extra belast worden met de problemen en de taken van de ouders. Zij hebben het recht om kind te zijn.

Leren van het omgaan met verlies

Kinderen hebben verdriet van de scheiding. Ze verliezen door de scheiding de basis van het oude vertrouwde gezin en in de meeste gevallen de dagelijkse aanwezigheid van de vader. Het helpt kinderen om te gaan met dit verlies wanneer hun verdriet erkend en gerespecteerd wordt door beide ouders. Wanneer kinderen de kans krijgen om te rouwen, krijgt het verlies na verloop van tijd de juiste plaats in het leven van de kinderen en kunnen zij zich verder normaal ontwikkelen.

Leren van het omgaan met boosheid en woede

Naast het verdriet zijn kinderen ook vaak boos. Immers kinderen hebben de scheiding van de ouders niet gewild. Vooral kinderen in de leeftijdsgroep van negen tot en met twaalf jaar hebben te kampen met gevoelens van boosheid en woede. Ouders moeten naast respect voor de gevoelens van boosheid de kinderen helpen de woede te reguleren en te relativeren. Ook hier geldt dat wanneer kinderen goed door de periode van boosheid en woede komen, de echtscheiding een goede plek in het leven van de kinderen krijgt.

Bron: http://kiesvoorhetkind.nl/

Nieuwe wet per 1 maart 2009

Bij een gezamenlijk verzoek tot echtscheiding, bij gehuwden met minderjarige kinderen, moet een ouderschapsplan worden gepresenteerd aan de rechter. Als dat er niet is, kan de rechter de echtgenoten naar een mediator verwijzen.
Doel is de echtgenoten in onderling overleg tot afspraken over de gevolgen van de echtscheiding te laten komen, voor zover het verzoekschrift daartoe aanleiding geeft.
Indien de echtgenoten er dan nog niet in slagen met een gezamenlijk ouderschapsplan te komen, is het ter beoordeling van de rechter of hij het echtscheidingsverzoek al dan niet-ontvankelijk verklaart.
Als de rechter het gezamenlijk verzoek niet-ontvankelijk verklaart, kan een van de echtgenoten een eenzijdig verzoek indienen.
Het ontbreken van een ouderschapsplan kan bij een eenzijdig echtscheidingsverzoek uiteindelijk de ontvankelijkheid niet in de weg staan.

Bron: De Notaris

Arikelen over scheiden!!

http://www.hartenziel.nl/artikel/scheiden_vergeven_is_leven/

overgenomen uit de Volkskrant!

De omgangsvormen na een scheiding

"Hoe vaak zie ik de kinderen na de scheiding?"
De omgangsregeling voor de kinderen is één van de moeilijkste keuzes waar gescheiden ouders voor staan. De uiteindelijke keuze heeft niet alleen gevolgen voor jou en je ex-partner, maar ook voor jullie kinderen.
Overigens is de omgangsregeling een onderdeel van het ouderschapsplan.
Een omgangsregeling treffen is verplicht voor alle scheidende ouders. Sinds juni 2007 heet de omgangsregeling daarom omgangsplicht. Ook is het zo dat beide ouders het ouderlijk gezag blijven voeren. Dit staat verder los van de omgangsvorm waar jij en je ex-partner voor kiezen en bij wie jullie kinderen uiteindelijk (fulltime) gaan wonen.

Je kunt kiezen uit drie mogelijke omgangsvormen:

1. Reguliere omgangsregeling;
2. Co-ouderschap;
3. Flexibele omgangsregeling.

OPMERKINGProbeer je kinderen te betrekken bij het opstellen van de omgangsregeling. Houd zoveel mogelijk rekening met hun voorkeuren, maar laat je niet leiden door schuldgevoel. Uiteindelijk moet de omgangsregeling praktisch en haalbaar zijn voor jou en je ex-partner.

Voor meer informatie http://www.sep.nl

informatie overgenomen van www.sep.nl

Voorjaarsvakantie 2009

Ivm de voorjaarsvakantie is de praktijk gesloten.

Maandag 23 februari is de praktijk weer bereikbaar.

Bericht kunt u achterlaten op info@alleskitscounselling.nl

De praktijk is bereikbaar op ma-, di- en donderdag! Alleen overdag.....

Documentaire Bob Geldof over vaderschap en familierecht

http://www.youtube.com/watch?v=IBEmbO6T1FU&feature=PlayList&p=F51980FE0905956A&index=0&playnext=1

Klik op pijl voor afspelen van documentaire van Bob Geldof over zijn ervaringen als vader met het Britse familierecht. (Zie ook "The Love That Dare Not Speak Its Name")

Overgenomen van weblog Vaderkenniscentrum

Lezing Professor Richard Gardner over ouderverstoting (uit 1999)

http://ouderverstoting.blogspot.com/2006/04/professor-richard-gardner-over-het.html

Citaat uit lezing over PAS van R. Gardner gehouden in de Grote Kerk van Breda 1999 .

"Ik ga u dan ook vertellen wat ik ga zeggen, namelijk dat de wetgevers rechters het gezag kunnen geven om de ziekte Parental Alienation Syndrome (PAS) te genezen en te voorkomen. Als de wetgevers dit gezag niet aan de rechters toekennen, zal de ziekte groeien en om zich heen grijpen".

De moeite waard om te lezen.....

Grootouders en de echtscheiding van hun kinderen

Binnenkort hoop ik het programma voor grootouders te presenteren die te maken hebben gekregen met de echtscheiding van kun kinderen. Voor grootouders verandert veel.

Grootouders hebben vragen zoals; hoe vaak mag ik mijn kleinkinderen zien etc....

Belangstellenden kunnen zich opgeven via de site, datum, tijd, plaats en kosten kunt u tzt vinden op de site....

http://www.alleskitscounselling.nl/

Een eerder bericht voor grootouders is te vinden op de weblog zie 21 oktober 2008!

Scheiden is voor de dommen (uit het weekblad Intermediair)

Onderstaand een fragment uit het artikel wat in de Intermediair verscheen afgelopen week.

Eén overwinning heeft de minister al op zak: per 1 maart wordt een oud wetsvoorstel van zijn collega Donner van kracht dat scheiden minder vrijblijvend maakt. De ‘Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding' verplicht paren die willen scheiden vooraf een ouderschapsplan op te stellen waarin afspraken staan over de omgang met de kinderen en de kosten. En passant wordt in de wet ook de flitsscheiding afgeschaft (zie kader De kosten). Overigens is een eerste stap naar een zorvuldiger omgang met de kinderen al tien jaar geleden gezet: in 1998 werd de wet zo aangepast dat beide gescheiden ouders automatisch het ouderlijk gezag houden over hun kinderen, tenzij ze aangeven dat ze dat niet willen. Daarmee loopt Nederland iets meer in de pas bij de andere Europese landen, bijvoorbeeld België, waar bij het sluiten van een huwelijk de ‘opvoedingsbelofte' veel meer centraal staat dan de wederzijdse belofte van de aanstaanden.

Scheiding nog ingrijpender dan overlijden partner

Rouvoet heeft de wetenschap aan zijn zijde. Uit het onlangs verschenen rapport Scheidingskinderen van de Utrechtse socioloog Ed Spruijt blijkt dat bij tweederde van alle
(echt-)scheidingen thuiswonende kinderen betrokken zijn: jaarlijks maken ongeveer zeventigduizend kinderen een scheiding mee. En het beeld mag anders lijken, zo'n scheiding is nog steeds niet niks. ‘Onderzoeken laten zien dat het een nog ingrijpender gebeurtenis is dan het overlijden van een partner', zegt echtscheidingsadvocaat Marjoleine de Boorder, die een praktijk heeft in Naarden. Na een periode van ruzies volgt vaak een gedwongen verhuizing. De helft van de scheidingskinderen heeft daarna nauwelijks of geen contact meer met de uitwonende ouder, meestal de vader. Ruim twintigduizend kinderen ondervinden later daar de gevolgen van. Ze voelen zich vaker angstig en depressief, doen het slechter op school, gebruiken vaker drugs en komen eerder in aanraking met de politie, om maar wat te noemen.

Het artikel is te lezen op http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=1756258

Publicatie IJsselbode

Ik hoorde dat er een berichtje over de praktijk stond in de IJsselbode afgelopen week.
U kunt dit bericht nalezen op http://www.ijsselbode.nl/

Start KIESgroep Stolwijk

De KIESgroep voor kinderen van gescheiden ouders die 22 januari as gaat starten in Stolwijk, gaat definitief door.

Er is nog plek voor een aantal kinderen!!

De groep is voor kinderen van 7 tot en met 11 jaar.

Voor meer informatie:

www.kiesvoorhetkind.nl of http://www.alleskitscounselling.nl/

PAS = ouderverstotingssyndroom

Wat is PAS?

Wat is PAS?PAS staat voor Parental Alienation Syndrome. Het betekent: Ouderverstotingssyndroom.

Wat doet PAS?

PAS is eigenlijk iets heel naars. Soms als ouders gaan scheiden krijgen kinderen te maken met PAS. Wat er dan gebeurd is dat je een van je ouders (meestal de vader) onaardig gaat vinden. Je kunt door PAS het gevoel hebben dat je je moeder of vader haat. of erg bang van ze worden. Kinderen met PAS willen hun vader of moeder niet meer zien, terwijl ze eerst gewoon goed met elkaar konden opschieten. Daarom noemen ze het dan dat een kind zijn ouder verstoot.Het gaat bijna altijd om de vader. Het komt wel eens voor dat de moeder verstoten wordt, maar dit gebeurt veel minder vaak.

Hoe kan het dat je je ouder verstoot, terwijl je je vader of moeder eerst hartstikke aardig vond?

Het kan bijvoorbeeld door:
Je ene ouder vertelt vaak vervelende dingen over je andere ouder. Die verhalen worden heel erg gemaakt of verzonnen. Je hoort het zo vaak dat je er in gaat geloven en je denkt dat je ouder een slecht mens is. Je gaat zelf ook slechte dingen zeggen en misschien wel verzinnen.
Of:
Een van je ouders kan heel verdrietig of boos worden als je bij je andere ouder op bezoek bent geweest. Je gaat dat zo vervelend vinden, dat je er liever maar niet meer op bezoek gaat. Je wilt de ouder waar je bij woont niet boos of verdrietig maken. Soms hoor je niets meer van je ouder waar je niet meer komt omdat die ziet dat hun kind ongelukkig wordt door op bezoek te komen of contact te zoeken.
Of:
De ene ouder zorgt ervoor dat afspraken met de andere ouder steeds niet lukken of niet doorgaan. Je bent dan steeds niet thuis als je ouder je zou komen ophalen. Of er wordt gewoon niet open gedaan als je andere ouder voor de deur staat.
Of:
Er wordt gezorgt dat je de brieven die je ouder naar je stuurt verdwijnen voordat jij ze hebt gezien. Zo kun je niet lezen dat de andere ouder nog steeds heel erg van je houdt. Jij denkt dan juist dat je vader of moeder niet langer van je houdt, omdat je geen post krijgt.

Er zijn nog veel meer manieren die PAS kunnen veroorzaken. Maar kinderen verstoten een ouder niet zomaar van de ene op de andere dag. Vaak gaat het over een langere tijd. Het sluipt er langzaam in. Als het contact met een ouder eenmaal is verbroken, is het nog makkelijker om die ouder in een kwaad daglicht te stellen.

PAS komt voor in drie gradaties en gaat soms zo ver, dat je niet alleen je vader verstoot, maar ook de familie van je vader of moeder, zoals opa, oma, ooms en tantes.

Als je geen contact meer hebt...

Als je geen contact meer hebt met een van je ouders, hoeft dat niet altijd door PAS te komen. Het kan best zijn dat je ouder iets naars heeft gedaan, waardoor het echt beter is dat je geen contact met hem hebt. Het kan ook zijn dat je ouder zelf geen contact meer met je wilde hebben na de scheiding. Misschien vond je het zelf wel genoeg geweest... Dat kun je alleen zelf proberen te achterhalen. We spreken pas over PAS als kinderen echt gaan geloven in de onwaarheden die over hun vader of moeder verteld worden.
Twijfel je of je vader of moeder echt zo'n slecht mens is als je hoort en zelf misschien ook wel denkt, praat er dan over met mensen uit je omgeving. Het liefst met mensen die je vader of moeder ook kennen of gekend hebben. Vraag hun hoe zij over jouw vader of moeder denken. Hoe hij of zij met jullie omging. Denk na over de dingen die je hoord. Kloppen die wel? Kun je ze herinneren?

Het kan ook zijn dat je vader of moeder (even) geen contact meer met jou zoekt. Dit hoeft niet te zijn omdat je ouder niet meer van je houdt, of niet in je geïnteresseerd is. Het kan heel goed zijn, dat je ouder het zo vaak heeft geprobeerd, dat de hoop even is opgegeven. Misschien zag je ouder dat door contact te hebben, jij thuis in de problemen kwam. Het is voor een ouder die geen contact meer heeft heel moeilijk te bedenken wat het beste voor jou is.

Wat kun je doen als je zelf slachtoffer bent van PAS?

Heb je het gevoel dat je het contact met je ouder wilt herstellen? Denk dan eens na over wat je van het contact verwacht. Praat er over met mensen uit je omgeving. Als je dat durft, praat er dan ook met je andere ouder over. Misschien dat er op school een KIES-coach of vertrouwenspersoon is die je kan helpen of verwijzen.
Als je je ouder een tijd niet gezien hebt, is het waarschijnlijk heel spannend om weer contact op te nemen. Als je onaangekondigd op de stoep staat, zal je ouder zich waarschijnlijk rot schrikken. Internet is een heel makkelijke manier om contact te leggen, zonder dat het meteen te persoonlijk wordt. Wees niet verbaasd als het even duurt voordat je ouder op je mail of brief reageert. Jij hebt al een tijd nagedacht over het herstellen van het contact, maar voor je ouder is het helemaal nieuw. Gun jezelf en je ouder in ieder geval genoeg tijd om aan elkaar te kunnen wennen en heb niet te hoge verwachtingen. Het kan zijn dat de relatie met de ouder waar je woont onder druk komt te staan. Dit kan zo erg worden dat je het contact met je ouder (een tijdje) wilt verbreken. Probeer ook hier om erover te blijven praten. Voor de ouder waar je woont is het niet makkelijk om toe te geven dat er fouten zijn gemaakt.

Praten helpt meestal het beste. Neem iemand in vertrouwen over je plannen en je aanpak. Als je geen contacten hebt waar j edit zou willen bespreken dan kun je de kindertelefoon bellen.

overgenomen van http://www.kiesvoorhetkind.nl/