dinsdag 27 januari 2009

Scheiden is voor de dommen (uit het weekblad Intermediair)

Onderstaand een fragment uit het artikel wat in de Intermediair verscheen afgelopen week.

Eén overwinning heeft de minister al op zak: per 1 maart wordt een oud wetsvoorstel van zijn collega Donner van kracht dat scheiden minder vrijblijvend maakt. De ‘Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding' verplicht paren die willen scheiden vooraf een ouderschapsplan op te stellen waarin afspraken staan over de omgang met de kinderen en de kosten. En passant wordt in de wet ook de flitsscheiding afgeschaft (zie kader De kosten). Overigens is een eerste stap naar een zorvuldiger omgang met de kinderen al tien jaar geleden gezet: in 1998 werd de wet zo aangepast dat beide gescheiden ouders automatisch het ouderlijk gezag houden over hun kinderen, tenzij ze aangeven dat ze dat niet willen. Daarmee loopt Nederland iets meer in de pas bij de andere Europese landen, bijvoorbeeld België, waar bij het sluiten van een huwelijk de ‘opvoedingsbelofte' veel meer centraal staat dan de wederzijdse belofte van de aanstaanden.

Scheiding nog ingrijpender dan overlijden partner

Rouvoet heeft de wetenschap aan zijn zijde. Uit het onlangs verschenen rapport Scheidingskinderen van de Utrechtse socioloog Ed Spruijt blijkt dat bij tweederde van alle
(echt-)scheidingen thuiswonende kinderen betrokken zijn: jaarlijks maken ongeveer zeventigduizend kinderen een scheiding mee. En het beeld mag anders lijken, zo'n scheiding is nog steeds niet niks. ‘Onderzoeken laten zien dat het een nog ingrijpender gebeurtenis is dan het overlijden van een partner', zegt echtscheidingsadvocaat Marjoleine de Boorder, die een praktijk heeft in Naarden. Na een periode van ruzies volgt vaak een gedwongen verhuizing. De helft van de scheidingskinderen heeft daarna nauwelijks of geen contact meer met de uitwonende ouder, meestal de vader. Ruim twintigduizend kinderen ondervinden later daar de gevolgen van. Ze voelen zich vaker angstig en depressief, doen het slechter op school, gebruiken vaker drugs en komen eerder in aanraking met de politie, om maar wat te noemen.

Het artikel is te lezen op http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=1756258

maandag 12 januari 2009

Publicatie IJsselbode

Ik hoorde dat er een berichtje over de praktijk stond in de IJsselbode afgelopen week.
U kunt dit bericht nalezen op http://www.ijsselbode.nl/

donderdag 8 januari 2009

Start KIESgroep Stolwijk




De KIESgroep voor kinderen van gescheiden ouders die 22 januari as gaat starten in Stolwijk, gaat definitief door.

Er is nog plek voor een aantal kinderen!!
De groep is voor kinderen van 7 tot en met 11 jaar.

Voor meer informatie:

dinsdag 6 januari 2009

PAS = ouderverstotingssyndroom



Wat is PAS?

Wat is PAS?PAS staat voor Parental Alienation Syndrome. Het betekent: Ouderverstotingssyndroom.

Wat doet PAS?

PAS is eigenlijk iets heel naars. Soms als ouders gaan scheiden krijgen kinderen te maken met PAS. Wat er dan gebeurd is dat je een van je ouders (meestal de vader) onaardig gaat vinden. Je kunt door PAS het gevoel hebben dat je je moeder of vader haat. of erg bang van ze worden. Kinderen met PAS willen hun vader of moeder niet meer zien, terwijl ze eerst gewoon goed met elkaar konden opschieten. Daarom noemen ze het dan dat een kind zijn ouder verstoot.Het gaat bijna altijd om de vader. Het komt wel eens voor dat de moeder verstoten wordt, maar dit gebeurt veel minder vaak.

Hoe kan het dat je je ouder verstoot, terwijl je je vader of moeder eerst hartstikke aardig vond?

Het kan bijvoorbeeld door:
Je ene ouder vertelt vaak vervelende dingen over je andere ouder. Die verhalen worden heel erg gemaakt of verzonnen. Je hoort het zo vaak dat je er in gaat geloven en je denkt dat je ouder een slecht mens is. Je gaat zelf ook slechte dingen zeggen en misschien wel verzinnen.
Of:
Een van je ouders kan heel verdrietig of boos worden als je bij je andere ouder op bezoek bent geweest. Je gaat dat zo vervelend vinden, dat je er liever maar niet meer op bezoek gaat. Je wilt de ouder waar je bij woont niet boos of verdrietig maken. Soms hoor je niets meer van je ouder waar je niet meer komt omdat die ziet dat hun kind ongelukkig wordt door op bezoek te komen of contact te zoeken.
Of:
De ene ouder zorgt ervoor dat afspraken met de andere ouder steeds niet lukken of niet doorgaan. Je bent dan steeds niet thuis als je ouder je zou komen ophalen. Of er wordt gewoon niet open gedaan als je andere ouder voor de deur staat.
Of:
Er wordt gezorgt dat je de brieven die je ouder naar je stuurt verdwijnen voordat jij ze hebt gezien. Zo kun je niet lezen dat de andere ouder nog steeds heel erg van je houdt. Jij denkt dan juist dat je vader of moeder niet langer van je houdt, omdat je geen post krijgt.

Er zijn nog veel meer manieren die PAS kunnen veroorzaken. Maar kinderen verstoten een ouder niet zomaar van de ene op de andere dag. Vaak gaat het over een langere tijd. Het sluipt er langzaam in. Als het contact met een ouder eenmaal is verbroken, is het nog makkelijker om die ouder in een kwaad daglicht te stellen.

PAS komt voor in drie gradaties en gaat soms zo ver, dat je niet alleen je vader verstoot, maar ook de familie van je vader of moeder, zoals opa, oma, ooms en tantes.

Als je geen contact meer hebt...

Als je geen contact meer hebt met een van je ouders, hoeft dat niet altijd door PAS te komen. Het kan best zijn dat je ouder iets naars heeft gedaan, waardoor het echt beter is dat je geen contact met hem hebt. Het kan ook zijn dat je ouder zelf geen contact meer met je wilde hebben na de scheiding. Misschien vond je het zelf wel genoeg geweest... Dat kun je alleen zelf proberen te achterhalen. We spreken pas over PAS als kinderen echt gaan geloven in de onwaarheden die over hun vader of moeder verteld worden.
Twijfel je of je vader of moeder echt zo'n slecht mens is als je hoort en zelf misschien ook wel denkt, praat er dan over met mensen uit je omgeving. Het liefst met mensen die je vader of moeder ook kennen of gekend hebben. Vraag hun hoe zij over jouw vader of moeder denken. Hoe hij of zij met jullie omging. Denk na over de dingen die je hoord. Kloppen die wel? Kun je ze herinneren?

Het kan ook zijn dat je vader of moeder (even) geen contact meer met jou zoekt. Dit hoeft niet te zijn omdat je ouder niet meer van je houdt, of niet in je geïnteresseerd is. Het kan heel goed zijn, dat je ouder het zo vaak heeft geprobeerd, dat de hoop even is opgegeven. Misschien zag je ouder dat door contact te hebben, jij thuis in de problemen kwam. Het is voor een ouder die geen contact meer heeft heel moeilijk te bedenken wat het beste voor jou is.

Wat kun je doen als je zelf slachtoffer bent van PAS?

Heb je het gevoel dat je het contact met je ouder wilt herstellen? Denk dan eens na over wat je van het contact verwacht. Praat er over met mensen uit je omgeving. Als je dat durft, praat er dan ook met je andere ouder over. Misschien dat er op school een KIES-coach of vertrouwenspersoon is die je kan helpen of verwijzen.
Als je je ouder een tijd niet gezien hebt, is het waarschijnlijk heel spannend om weer contact op te nemen. Als je onaangekondigd op de stoep staat, zal je ouder zich waarschijnlijk rot schrikken. Internet is een heel makkelijke manier om contact te leggen, zonder dat het meteen te persoonlijk wordt. Wees niet verbaasd als het even duurt voordat je ouder op je mail of brief reageert. Jij hebt al een tijd nagedacht over het herstellen van het contact, maar voor je ouder is het helemaal nieuw. Gun jezelf en je ouder in ieder geval genoeg tijd om aan elkaar te kunnen wennen en heb niet te hoge verwachtingen. Het kan zijn dat de relatie met de ouder waar je woont onder druk komt te staan. Dit kan zo erg worden dat je het contact met je ouder (een tijdje) wilt verbreken. Probeer ook hier om erover te blijven praten. Voor de ouder waar je woont is het niet makkelijk om toe te geven dat er fouten zijn gemaakt.

Praten helpt meestal het beste. Neem iemand in vertrouwen over je plannen en je aanpak. Als je geen contacten hebt waar j edit zou willen bespreken dan kun je de kindertelefoon bellen.